Πόσα άρθρα έχουν γραφτεί για τον κεραυνοβόλο έρωτα; Πόσα βιβλία και πόσα ποιήματα τον υμνούν; Πόσες έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί για χάρη του; Πόσες ταινίες και πόσα τραγούδια για χάρη του;

Όλα γύρω μας ουρλιάζουν και μας καλούν να ερωτευτούμε.

Όλοι αποζητούν τον έρωτα, ακόμα και με το ζόρι.

Ακούγεται  λίγο σκληρό, αλλά ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι μια μεγάλη φούσκα που σκάει.

Όχι, δεν είναι παραμύθι. Μου πήρε καιρό να το συνειδητοποιήσω, αλλά όσο μεγαλώνω νιώθω όλο και περισσότερο πως έχουν δίκιο όσοι λένε πως άλλο ο έρωτας και άλλο η αγάπη.

Οι πραγματικά μεγάλοι έρωτες είναι αυτοί που κρατάνε σε βάθος χρόνου, που η αγάπη που τους δένει είναι ισχυρότερη από τις παροδικές επιθυμίες τους. Μια αγάπη που έχει περάσει πολλά και ακόμα καλά κρατεί.

Γιατί ο έρωτας έρχεται και παρέρχεται. Είναι σαν τα πυροτεχνήματα οι κεραυνοβόλοι έρωτες. Είναι φανταστικό να τα βλέπεις αλλά κρατάνε ελάχιστα. Κάνουν πολύ θόρυβο, μεγάλη φασαρία για ένα θέμα δευτερολέπτων. Έτσι και οι κεραυνοβόλοι έρωτες, μας ενθουσιάζουν, αλλά συνήθως δεν κρατάνε πολύ.

Ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι μια τρέλα που συνοδεύεται από ακαταμάχητη έλξη, χωρίς περιορισμούς. Δεν υπάρχει καμία λογική στις πράξεις σου γιατί υποκινούνται από το αίσθημα της ικανοποίησης. Είναι όμως και ψύχωση που τη συνοδεύει η παράνοια, η μανία, η εμμονή και τα ανεξέλεγκτα συναισθήματα που στην αρχή μπορεί να φαντάζουν γοητευτικά, αλλά όσο περνούν τα χρόνια μας κουράζουν.

Τι θα πει «ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά»; Πώς γίνεται να ερωτεύεσαι κάποιον που δεν ξέρεις τι χαρακτήρας είναι; Να σε πληροφορήσω ότι η αμφιβολία δυστυχώς πεθαίνει αργά, μαζί με την ελπίδα.

Αν ο έρωτας δε μετατραπεί σε αγάπη, για ποια σχέση μιλάμε και ποια συναισθήματα;

Η αγάπη είναι συνείδηση, σωφροσύνη και συνοδεύεται από λογική, που πολλοί τη σνομπάρουν, αλλά με τα χρόνια θα την αποζητούν. Γιατί με την αγάπη νιώθεις την ασφάλεια, την εμπιστοσύνη και το σεβασμό. Με την αγάπη λυτρώνεσαι.

Στον έρωτα επικρατεί σύγχυση και ζήλια. Προσπαθούμε να αλλάξουμε το σύντροφό μας για να γίνει αυτό που επιθυμούμε εμείς. Αλλά κι εμείς αλλάζουμε προκειμένου να τον ικανοποιήσουμε με αποτέλεσμα να γινόμαστε εγωιστές και ανικανοποίητοι. Μια αλλαγή που μόλις τελειώσει ο έρωτας κάνει περίπατο και ο παλιός μας εαυτός ξαναγυρνά. Δεν μπορείς να εξαναγκάσεις κάποιον να γίνει κάτι που δε θέλει. Ο έρωτας είναι εγωιστής και δε χαρίζεται.

Η αγάπη όμως έρχεται μετά από κόπο κι εξάσκηση. Είναι γνωστό πως για ό,τι μοχθήσεις, αυτό εκτιμάς. Δε θέλεις ν’ αλλάξεις το σύντροφό σου για να ταιριάζει περισσότερο με τα δικά σου «θέλω». Τον αποδέχεσαι όπως είναι. Προσπαθείς μαζί του για τα όνειρά του και πολλές φορές βάζεις πίσω τον εαυτό σου. Γιατί σου μαθαίνει να αγαπάς τον εαυτό σου. Και δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Αγαπώ, άρα υπάρχω δε λένε;

Η δύναμη της αγάπης είναι διακριτική, ήρεμη και διαχρονική. Ο έρωτας είναι αδιάκριτος, φασαριόζος  και παροδικός.

Τυχεροί όσοι στη ζωή τους συναντούν τον έρωτα που μεταμορφώνεται σε αγάπη.

Επιμέλεια Κειμένου Άννας Μαρίας Μαρίνου: Σοφία Καλπαζίδου